เปิดตำนาน พระสมเด็จวัดระฆัง สุดยอดพระเครื่องอันดับ 1

สมเด็จวัดระฆัง มิได้ถูกสร้างขึ้นเพียงครั้งเดียวแต่มีการสร้างในหลายวาระและช่วงเวลาที่แตกต่างกัน ซึ่งนักสะสมพระเครื่องได้แบ่งออกเป็น พระสมเด็จวัดระฆังแท้ยุคต้น ยุคกลาง และยุคปลาย แต่ละยุคสมัยนั้นมีความแตกต่างกันในด้านเนื้อหามวลสาร พิมพ์ทรง และลักษณะทางศิลปะอย่างชัดเจน

การทำความเข้าใจถึงความแตกต่างเหล่านี้จึงเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งสำหรับผู้ที่สนใจศึกษา สะสม หรือบูชาพระสมเด็จวัดระฆัง เพื่อให้สามารถแยกแยะและประเมินคุณค่าของพระได้อย่างถูกต้อง เพื่อให้คุณเห็นถึงวิวัฒนาการและความเป็นเอกลักษณ์ที่ไม่เหมือนใคร ความแตกต่างที่สำคัญของ สมเด็จวัดระฆังทุกพิมพ์ แต่ละยุค

1. ยุคต้น (ประมาณ พ.ศ. 2382 – 2400) เป็นช่วงเวลาที่สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี) เริ่มสร้างพระสมเด็จ เนื้อหามวลสารในยุคนี้มักมีความแกร่ง แห้ง และมีสีขาวอมเหลือง เนื่องจากมีส่วนผสมของปูนขาวและผงพุทธคุณเป็นหลัก พิมพ์ทรงในยุคต้นยังไม่ค่อยมีรูปแบบที่ตายตัว นักสะสมมักเรียกว่าพิมพ์ครูหรือพิมพ์ช่างหลวงมักปรากฏ ร่องรอยการลงรักปิดทองแบบหยาบๆ และไม่มีขอบข้างที่ชัดเจน นักสะสมบางท่านเรียกยุคนี้ว่ายุคลงรัก
2. ยุคกลาง (ประมาณ พ.ศ. 2400 – 2415) ในยุคนี้ การสร้าง พระสมเด็จของแท้ เริ่มมีความประณีตและเป็นมาตรฐานมากขึ้น เนื้อหามวลสารเริ่มมีความหนึกนุ่มมีสีขาวอมเหลืองถึงขาวอมเทาและเริ่มปรากฏร่องรอยของเม็ดพระธาตุ พิมพ์ทรงเริ่มมีรูปแบบที่ชัดเจนขึ้น เช่น พิมพ์ใหญ่ พิมพ์ทรงเจดีย์ พิมพ์เกศบัวตูม พิมพ์ฐานแซม และพิมพ์ปรกโพธิ์ เริ่มปรากฏขอบข้างที่คมชัดขึ้นและการลงรักปิดทองเริ่มมีความละเอียดมากขึ้น
3. ยุคปลาย (ประมาณ พ.ศ. 2415 – 2472) เป็นช่วงหลังจากสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี) สิ้นพระชนม์ไปแล้ว มีการสร้างพระสมเด็จโดยลูกศิษย์และผู้ที่เคารพศรัทธา เนื้อหามวลสารในยุคนี้มีความหลากหลายมากขึ้น มักปรากฏเม็ดพระธาตุและมวลสารอื่นๆ อย่างชัดเจน พิมพ์ทรงในยุคปลายมีความหลากหลายมากยิ่งขึ้น มีทั้งพิมพ์ที่ถอดแบบจากยุคกลางและพิมพ์ใหม่ๆ ขอบข้างมีความคมชัดและมีลักษณะที่แตกต่างกันไปในแต่ละช่างผู้สร้าง การลงรักปิดทองอาจมีหรือไม่มีก็ได้และบางองค์อาจมีการลงชาดร่วมด้วย